Οι δανειστές εκβιάζουν ανοιχτά την Ελλάδα να δεχθεί ταπεινωτικούς όρους στη συμφωνία για τη διάσωσή της. Χθες μάθαμε ότι απαιτούν, χωρίς να ακούν δεύτερη κουβέντα, την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού και τη μείωση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, καθώς και την πλήρη διάλυση του πλέγματος εργασιακών σχέσεων.
Ό,τι ξέραμε επί δεκαετίες ζητούν να το ξεχάσουμε.
Σήμερα μάθαμε (από τους Financial Times) ότι δεν τους αρκούν ούτε αυτά. Επειδή μας θεωρούν εντελώς αναξιόπιστους, απαιτούν -λέει- να τοποθετηθεί Ευρωπαίος Επίτροπος στο υπουργείο Οικονομικών, ο οποίος θα έχει και την ουσιαστική ευθύνη εκτέλεσης του προϋπολογισμού του κράτους.
Καταλάβατε τώρα; Προτεκτοράτο κανονικό. Έτσι μας βλέπουν για τα επόμενα 10 χρόνια. Τουλάχιστον.
Θα το δεχθεί ο πολιτικός κόσμος;
Μένει να αποδειχθεί.
Η πρώτη σκέψη είναι ότι οι δανειστές θέλουν να μας ταπεινώσουν ως λαό, επειδή ζήσαμε καλύτερα απ’ τον μέσο Ευρωπαίο την τελευταία δεκαετία, αλλά με δανεικά.
Χωρίς να είναι ψέμα ότι στη σκέψη των Γερμανών επικρατεί μια έντονη τιμωρητική διάθεση για τους «κακομαθημένους» Έλληνες, για να συμπληρωθεί η αλήθεια πρέπει να προσθέσουμε και τις δικές μας τεράστιες ευθύνες.
Τι ακριβώς έκανε η κυβέρνηση επί δυο χρόνια, πέραν της μεταρρύθμισης στο ασφαλιστικό;
Έπιασε τους φοροφυγάδες;
Μείωσε το τερατώδες κράτος;
Έκανε έστω και μια αποκρατικοποίηση;
Άνοιξε στ’ αλήθεια έστω και ένα κλειστό επάγγελμα;
Τίποτα απολύτως.
Γιατί, λοιπόν, να εμπιστευτούν αυτό το πολιτικό προσωπικό οι δανειστές;
Γιατί να πιστέψουν ότι θα κάνουν πράξη όλα όσα ενδέχεται να συμφωνήσουν για να μη χρεωθούν τώρα την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της χώρας;
Καλά, θα πεις κανείς, ας συμφωνήσουμε για την οικονομία της συζήτησης. Η Ελλάδα θα σωθεί αν κάνουμε ό,τι μας λένε;
Τσεκουρώνοντας όλους τους μισθούς δεν ταΐζουμε -μέχρι σκασμού- το τέρας της ύφεσης;
Δεν πολλαπλασιάζουμε τα λουκέτα στις επιχειρήσεις;
Δεν διογκώνουμε κι άλλο την ανεργία;
Και με την κατάργηση κάθε προστασίας του εργαζομένου δεν επιστρέφουμε στον Μεσαίωνα;
Και δεν καταλύουμε κάθε έννοια κοινωνικής συνοχής;
Ό,τι ξέραμε επί δεκαετίες ζητούν να το ξεχάσουμε.
Σήμερα μάθαμε (από τους Financial Times) ότι δεν τους αρκούν ούτε αυτά. Επειδή μας θεωρούν εντελώς αναξιόπιστους, απαιτούν -λέει- να τοποθετηθεί Ευρωπαίος Επίτροπος στο υπουργείο Οικονομικών, ο οποίος θα έχει και την ουσιαστική ευθύνη εκτέλεσης του προϋπολογισμού του κράτους.
Καταλάβατε τώρα; Προτεκτοράτο κανονικό. Έτσι μας βλέπουν για τα επόμενα 10 χρόνια. Τουλάχιστον.
Θα το δεχθεί ο πολιτικός κόσμος;
Μένει να αποδειχθεί.
Η πρώτη σκέψη είναι ότι οι δανειστές θέλουν να μας ταπεινώσουν ως λαό, επειδή ζήσαμε καλύτερα απ’ τον μέσο Ευρωπαίο την τελευταία δεκαετία, αλλά με δανεικά.
Χωρίς να είναι ψέμα ότι στη σκέψη των Γερμανών επικρατεί μια έντονη τιμωρητική διάθεση για τους «κακομαθημένους» Έλληνες, για να συμπληρωθεί η αλήθεια πρέπει να προσθέσουμε και τις δικές μας τεράστιες ευθύνες.
Τι ακριβώς έκανε η κυβέρνηση επί δυο χρόνια, πέραν της μεταρρύθμισης στο ασφαλιστικό;
Έπιασε τους φοροφυγάδες;
Μείωσε το τερατώδες κράτος;
Έκανε έστω και μια αποκρατικοποίηση;
Άνοιξε στ’ αλήθεια έστω και ένα κλειστό επάγγελμα;
Τίποτα απολύτως.
Γιατί, λοιπόν, να εμπιστευτούν αυτό το πολιτικό προσωπικό οι δανειστές;
Γιατί να πιστέψουν ότι θα κάνουν πράξη όλα όσα ενδέχεται να συμφωνήσουν για να μη χρεωθούν τώρα την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της χώρας;
Καλά, θα πεις κανείς, ας συμφωνήσουμε για την οικονομία της συζήτησης. Η Ελλάδα θα σωθεί αν κάνουμε ό,τι μας λένε;
Τσεκουρώνοντας όλους τους μισθούς δεν ταΐζουμε -μέχρι σκασμού- το τέρας της ύφεσης;
Δεν πολλαπλασιάζουμε τα λουκέτα στις επιχειρήσεις;
Δεν διογκώνουμε κι άλλο την ανεργία;
Και με την κατάργηση κάθε προστασίας του εργαζομένου δεν επιστρέφουμε στον Μεσαίωνα;
Και δεν καταλύουμε κάθε έννοια κοινωνικής συνοχής;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου