Το γνωρίζατε; Μπορούμε να παράγουμε καύσιμα από αγριαγκινάρες. Για το θέμα αφιέρωσε μισή σελίδα η «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής. Στο ίδιο μήκος κύματος, αλλά με πιο συστηματικό τρόπο, κινείται η ραδιοτηλεόραση του ΣΚΑΪ.
Η οικολογία για την οικογένεια Αλαφούζου είναι σαν μια μεγάλη παιδική χαρά, «πρόσκοποι» που φυτεύουμε δεντράκια, καθαρίζουμε παραλίες, μνημεία και μπάστα. Με τον τρόπο τους ευνουχίζουν συστηματικά κάθε πολιτική διάσταση της οικολογίας.
Για τους Αλαφούζους δεν υπάρχουν οι Οικολόγοι Πράσινοι, δεν υπάρχει ο ΣΥΝ, οι δηλώσεις και οι πρωτοβουλίες τους, οι προσπάθειές τους να εντάξουν σ' ένα συνεπές σχήμα την άσκηση της πολιτικής και κυρίως την οικονομική διάστασή της με την προστασία του περιβάλλοντος. Ανεμπόδιστοι, προβάλλουν μια ευνουχισμένη οικολογία που εξυπηρετεί τα στενά συμφέροντά τους. Ο κόσμος δεν πληροφορείται τις πραγματικές διαστάσεις και δυνατότητες της πολιτικής οικολογίας γιατί τα μέσα της οικογένειας Αλαφούζου μονοπωλούν και στειρώνουν αυτό το χώρο.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει με το ΚΚΕ. Με την ανοχή όλων των ΜΜΕ προβάλλεται η φυσιογνωμία ενός κόμματος-απολιθώματος που διακινεί την ιδέα πως όλα θ' αλλάξουν αν αυτό και μόνον αυτό καταφέρει να αυξήσει την εκλογική δύναμή του. Κανείς δεν λέει πως η σοσιαλιστική μετατροπή δεν είναι δυνατή με ένα κόμμα-φορέα της που θα εισπράξει, ας πούμε, το 15% των ψήφων. Στο εν τω μεταξύ διάστημα τι κάνει;
Καταγγέλλει, καταγγέλλει, καταγγέλλει και -υποτίθεται- προτείνει ακρότατες θέσεις και απόψεις που είναι αδύνατο να εφαρμοστούν. Καθαρή παραληρηματική παράνοια. Σήμερα το ΚΚΕ συνιστά το μεγαλύτερο εμπόδιο στην ανάπτυξη ενός προοδευτικού-αριστερού μετώπου αντίστασης στα κτηνώδη μέτρα της κυβέρνησης. Η ύπαρξη του ΚΚΕ εμποδίζει τη διαμόρφωση ενός ευρύτερου λαϊκού σχήματος, ίσως μη ικανού να κυβερνήσει άμεσα ή μόνο του, αλλά μέσα σ' αυτό το ατελέστατο «δημοκρατικό σύστημα» θα αποτελούσε ένα σοβαρό πόλο έλξης ανθρώπων που δεν εκφράζονται από τις φλυαρίες του ΚΚΕ, αλλά ούτε και από τις υπεραριστερές θέσεις των άλλων μικρότερων κομμάτων της Αριστεράς, που κι αυτά συνθηματολογούν συστηματικά, αλλά τουλάχιστον εμφανίζουν ένα ποσοστό ελπιδοφόρας συνεργασίας, και που θα μπορούσαν να συντάξουν με αμοιβαίους συμβιβασμούς ένα σχέδιο αξιόπιστης εξόδου από την κρίση.
Στην «Αυγή» της Κυριακής ήταν πολλά τα άρθρα σχετικά μ' αυτό το ζήτημα. Καμία όμως αναφορά σ' αυτά στο τεράστιο πρόβλημα που συνιστά το ΚΚΕ, το οποίο με την αδιαλλαξία του απλώς εξυπηρετεί το ισχύον σύστημα, που το χρησιμοποιεί σαν άλλοθι της δημοκρατικής του λειτουργίας. Δεν μπορούμε να περιμένουμε το φαντασιακό «δυνάμωμα» του ΚΚΕ. Θέλουμε εδώ και τώρα μια συμπαράταξη αριστερών -προοδευτικών δυνάμεων που να έχει σχέδιο- μια «επαγγελματική» πολεμική μηχανή που να λειτουργεί στη λογική του πολιτικού πολέμου- αντιπαράθεσης με τις δύο δεξιές, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ (τι κάνει αυτός ο Δραγασάκης;).
Οφείλουμε με τις πράξεις μας και τα λόγια μας να ξηλώσουμε την αριστερή πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ. Οι άνθρωποι αυτοί που την αποτελούν, μας ανήκουν και τους ανήκουμε. Κι ακόμη, έχουμε καθήκον να πάρουμε και το δεύτερο κομμάτι που μας ανήκει, τη νεολαία, τις χιλιάδες, χιλιάδων νέων ανέργων που δεν ξέρουν πού να πάνε.
Για όλα αυτά χρειάζεται ένα μίνιμουμ βραχυπρόθεσμο πρόγραμμα εξόδου από την κρίση. Οχι σοσιαλισμός, μια απλή σοσιαλδημοκρατία για τη διάσωση και επιβίωση των πολλών «ναυαγών» του συστήματος που υποφέρουν. Οφείλουμε να αποδείξουμε πόσο δεξιό είναι το ΠΑΣΟΚ, αλλά και να σπρώξουμε το ΚΚΕ στα απώτατα όρια του αριστερού χώρου για να φανεί η θεωρητική και ιδεολογική γύμνια του. Ο χώρος αυτός δεν ανήκει στο ΚΚΕ, κάνει κατάχρηση της ανοχής των ΜΜΕ και της δικής του σιωπής. Κι αυτό πρέπει επιτέλους να ανατραπεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου