Το γαρ πολύ της θλίψεως, θα πει κανείς. Αλλά δεν πρόκειται περί αυτού. Η ιδέα των δημοψηφισμάτων εκπορεύτηκε καλοκαιριάτικα από τον πρωθυπουργό και εξελήφθη ως ακόμη μια βουτιά στο κενό της... νεωτερικής πολιτικής. Θανάσιμο λάθος η ερμηνεία αυτή: Η μικροπολιτική, επιβιωτικού χαρακτήρα, έγνοια των κυβερνώντων -και ειδικά του κ. Γ. Παπανδρέου- είναι ακοίμητη και συχνά αποτελεσματική. Βασική συνιστώσα της πολιτικής του πρακτικής. Τα δείγματα απτά: Την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ την πήρε ο κ. Παπανδρέου ποντάροντας σε κάτι που του προκαλούσε αλλεργία, στο παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου! Ως αντιπολίτευση έλεγε «όχι σε όλα»! Κλασική περίπτωση καιροσκοπικού λαϊκισμού, την ίδια ώρα που ξόρκιζε και κατακεραύνωνε τον λαϊκισμό! Πήρε τις εκλογές με ψέματα και παραμύθια (ενώ γνώριζε πλήρως την κατάσταση της οικονομίας), με μυστικές συμφωνίες (ΔΝΤ) και συγκεκριμένες δεσμεύσεις... Και μέχρι τώρα κυβερνά με τρομώδη διλήμματα και συνεχείς στυγνούς εκβιασμούς... Όλα τα προεκτεθέντα επιβεβαιώνουν ένα πράγμα: τον θρίαμβο της μικροπολιτικής λογικής. Ακριβώς στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η ιδέα του δημοψηφίσματος, για το οποίο γίνεται πολύς λόγος εσχάτως.
Υπέρμαχος της ιδέας αυτής προβάλλει ο κ. Καστανίδης. Και πολλοί διερωτώνται αν πρόκειται για δική του πρωτοβουλία ή διεκπεραιώνει διερευνητικά την επιλογή του πρωθυπουργού. Κάποιοι άλλοι αναζητούν ίχνη ανταγωνιστικής φύσεως του Καστανίδη προς τον «πρωθυπουργεύοντα» Βενιζέλο, με δεδομένη την παλιά και συνεχώς ανανεούμενη έχθρα τους. Ασήμαντες λεπτομέρειες όλα τούτα. Το μείζον εντοπίζεται στο κατά πόσον ο πρωθυπουργός σκέφτεται το δημοψήφισμα ως έσχατο στρατήγημα για να περάσει αλώβητος τις συμπληγάδες πέτρες. Η απάντηση είναι καταφατική: Παρά τη διάψευση Μόσιαλου, το Μαξίμου επεξεργάζεται όλες τις πτυχές του εγχειρήματος, συνταγματικές και άλλες. Αλλά προπάντων τον πυρήνα του: έναν ύστατο εκβιασμό, συμπυκνωμένο -και κρυμμένο- σ' ένα εύληπτο δίλημμα... Κάποιες πληροφορίες τοποθετούν στο κάδρο των κυβερνητικών προβληματισμών τη σκέψη να τεθεί ως ερώτημα του δημοψηφίσματος η συμφωνία της 21ης Ιουλίου! Αποδοχή ή απόρριψη... Σοφόν το σαφές: Πίσω από τις κουρτίνες των λέξεων θα αναβοσβήνει το φωτάκι του ωμού εκβιασμού. Άκριτη αποδοχή των σκληρών μέτρων ή χρεοκοπία. Η οποία μπορεί να φτάσει μέχρι και την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη... Δεν χρειάζονται μαντικές ικανότητες για να καταλάβει κανείς προς τα πού θα κινηθεί αρματωμένη η κυβερνητική προπαγάνδα. Ενώ στο ερώτημα του δημοψηφίσματος δεν θα εμπεριέχεται η λέξη χρεοκοπία, οι κυβερνητικές μεραρχίες θα κινδυνολογούν ασύστολα, επισείοντας τον κίνδυνο της ανέλεγκτης χρεοκοπίας ή/ και της παντελούς εγκατάλειψης της χώρας από τους «σωτήρες» (έξοδος από την Ευρωζώνη προσεχώς). Έχοντας δρέψει καρπούς από παρόμοιους εκβιασμούς (εκλογές για την αυτοδιοίκηση, Μεσοπρόθεσμο κ.λπ.), οι κυβερνητικοί εγκέφαλοι παίζουν τα ρέστα τους στην ωμή απειλή του ύστατου εκβιασμού. Έτσι κι αλλιώς, το περιθώριο ελιγμών ή άλλων επιλογών έχει στενέψει απελπιστικά γι' αυτούς. Ποντάροντας στη διαμόρφωση ενός πνιγηρού, ασφυκτικού ορίζοντα -με την αρωγή και του ξένου παράγοντα, ασφαλώς-, ενός ορίζοντα με άμεσες επιπτώσεις (στάση πληρωμών, τέρμα οι μισθοί και οι συντάξεις), ευελπιστούν ότι το εγχείρημα έχει πιθανότητες επιτυχίας. Και πράγματι: Ενδεχόμενη κατίσχυση του «ναι» θα ερμηνευθεί ως αποδοχή της ασκούμενης πολιτικής και θρίαμβος της «κοινής λογικής». Όπερ σημαίνει, τώρα τσιμουδιά. Σωτήρια τα μέτρα -εσείς το είπατε ως κοινωνία με το δημοψήφισμα- και τα σκυλιά δεμένα... Όμως οι κυβερνώντες δεν είναι αφελείς. Γνωρίζουν ότι η λαϊκή οργή βρίσκεται στα ύψη. Ξέρουν ότι είναι παρακινδυνευμένο το εγχείρημα διότι η κοινωνία τούς αποστρέφεται ακόμη και όταν συμφωνεί με κάποιες επιλογές τους. Και αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορεί να αποδίδουν πάντοτε οι εκβιασμοί... Κατά τούτο, ουδόλως είναι βέβαιον ότι θα σαρκωθούν σε απόφαση οι υπαρκτές σκέψεις και οι εσωτερικές συζητήσεις για δημοψήφισμα - τουλάχιστον με το συγκεκριμένο ερώτημα περί την απόφαση της 21ης Ιουλίου... Με άλλα λόγια, λαμβάνουν σοβαρά υπ' όψιν το ενδεχόμενο να γίνει μπούμερανγκ το δημοψήφισμα και να τους σύρει μια ώρα αρχύτερα στις αναπόφευκτες -και τιμωρητικές για τους ίδιους- εκλογές. Επειδή η στήλη δεν υποτιμά τον κυνισμό και τη -μικροπολιτικού χαρακτήρα- ευρηματικότητα των κυβερνώντων, ουδόλως αποκλείει να εμφανιστεί κάποιο άλλο δίλημμα, ένας καινούργιος «ύστατος εκβιασμός» αν δεν ευδοκιμήσουν οι σκέψεις για τη διενέργεια δημοψηφίσματος. Όμως, ό,τι και να σκαρφιστούν, ελάχιστες ελπίδες έχουν να επιπλεύσουν. Κι αυτό το ξέρουν καλά. Από καιρό... ΥΓ.: Τα έγγραφα που δημοσιεύθηκαν στα «Επίκαιρα» επιβεβαιώνουν πλήρως όσα ψιθυρίζει εδώ και μήνες ο κόσμος. Ότι κάποιες επιλογές του Καραμανλή εξόργισαν τους Αμερικανούς, που έβλεπαν με ανακούφιση την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Γ. Παπανδρέου. Όπερ έδει δείξαι... |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου