Του Στάθη Σταυρόπουλου
«Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα» φαντάζομαι ότι θα λένε τώρα ορισμένοι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα που κάγχαζαν (οι εξ αυτών ανήθικοι) ή αδιαφορούσαν (οι εξ αυτών άμυαλοι), όταν διώκονταν οι συνάδελφοί τους στον δημόσιο τομέα.
Το πογκρόμ είναι και για τους δύο (που η κυβέρνηση διαιρεί για να βασιλεύει) το ίδιο!
Τώρα (όχι τώρα, αλλά εκ νέου) η Τρόικα απαιτεί την κατάργηση της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας - την καθαίρεση των μισθών σε επίπεδο Ινδίας και με τον νόμο...
Διότι, ως συνήθως, όταν ο Παπανδρέου λέει ότι δεν θα γίνουμε Ινδία, εννοεί ακριβώς το αντίθετο: ότι θα γίνουμε!
(Τώρα, αν η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων είναι απαίτηση της Τρόικας ουδεμία σημασία έχει -η κυβέρνηση των ανδρεικέλων έχει συχνά φανεί βασιλικότερη του βασιλέως).
Μόνον η βασίλισσα (η αγορά) την υπερβαίνει: αυτή έχει καταργήσει ήδη τις συλλογικές συμβάσεις από μόνη της -άλλωστε συχνά προηγείται των νόμων που εν τέλει επιβάλλει.
Και μιας και μιλάμε για νόμους, για την κυβέρνηση αυτή νόμος είναι η δικτατορία της ανομίας.
Η κυβέρνηση αυτή δεν έχει απλώς κατακουρελιάσει το Σύνταγμα, δεν έχει φέρει στη χώρα απλώς ανθυπάτους, αρμοστές και κομισάριους, αλλά τους ίδιους
τους Ούννους του Αττίλα!
Διότι αυτά τα «εξ Εσπερίας νέφη», οι Τροϊκανοί, δεν επιμένουν σε αυτήν τη συνταγή του θανάτου -με αποδεδειγμένα πλέον δύο χρόνια τώρα τα αποτελέσματά της- από κάποιον καλβινιστικό φανατισμό ή νεοφιλελεύθερο δογματισμό, καθόλου! Οι
άνθρωποι (αν μπορεί να τους αποκαλέσει κανείς έτσι) είναι πολιτικοί Ούννοι- θέλουν μιαν άλλη Ευρώπη, πέρα απ' το ελληνορωμαϊκό κεκτημένο, πέρα απ' τον κλασικό πολιτισμό, την αναγέννηση και τον διαφωτισμό - μια νέα Ευρώπη εκ νέου φεουδαρχική, εκ νέου φασιστική, αντεπαναστατική, αντιδραστική
πνιγμένη στον «τρόμο και την αθλιότητα» ενός νέου Ράιχ των Βαμπίρ - των τοκογλύφων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου